7apr2014 Munich
หลังจากได้สะพายเป้ บินเครื่องแอร์เอเซีย ไปเที่ยวและทำบุญ 7วันที่เมียนมาร์ ระหว่างวันที่
29mar-4apr14ที่ผ่านมา พอเครื่องมาถึงดอนเมือง ก็ขี่เจ้าspark115i ซึ่งจอดทิ้งไว้ตั้งแต่7วันก่อน โดยล๊อคกันหายไว้อย่างดีที่สุด ขี่ฝ่ารถติดๆวันศุกร์long weekendกลับบ้าน พอถึงบ้าน ก็เคลียร์ของ อาบน้ำ แต่พอเห็นเตียงนอน
จิตก็บอกกับกายว่า นอนเหอะว่ะ
ว่าแล้วก็ฟุบไปกับเตียงแบบยาวๆ12ชม. ตื่นอีกทีก็7โมงเช้าวันใหม่เลย555 แต่ก็ช่วยให้feel fresh เพราะวันนี้9โมงเช้า ก็ต้องไปสนามบิน เพื่อทำflight 11ชม.บินไปมิวนิค เยอรมัน ตอนขี่รถกลับจากกัมพูชา ก็บินมามิวนิค มาคราวนี้
แบกเป้กลับจากเมียนมาร์ ก็มามิวนิคอีก อะไรจะพันผูก ผูกพันขนาดนี้
หลายๆอาชีพ ที่เป็นงานบริการหรือที่ทำงานเป็นกะ
ก็มักจะไม่ค่อยมีวันหยุดงาน ที่เป็นเสาร์อาทิตย์ หรือ วันนักขัตฤกษ์ วันสำคัญต่างๆ
เช่นเดียวกับอาชีพที่ต้อง บินไปบินมา กินไม่เป็นเวลา นอนไม่ซ้ำที่ หยุดไม่เหมือนชาวบ้าน ลางานไม่เหมือนคนอื่น อย่างพวกเรา ซึ่งก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียในเวลาเดียวกัน จนบางทีต้องปรับตัวเองให้มีหลายๆโหมด ให้เหมือนอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกสักชิ้นนึง
แต่กว่าจะชิน...ก็เล่นซะหลายปีอยู่ และถ้าจะให้เลิกเป็นแบบนี้ ก็คงจะยากเสียแล้วตอนนี้
ต้องยอมรับว่า ทุกๆวัน ที่ยังคงดำเนินชีวิตอยู่ได้
และยังสามารถทำกิจกรรมที่ชอบ ก็เพราะรายได้ที่มาจากงานที่ทำ ทั้งสิ้น ก็เหมือนกับทุกอาชีพนั่นแหละครับ ใครจะมีมาก จะมีน้อย จะขี่รถหรู หรือรถบ้านๆ จะดื่มไวน์แพงๆ หรือสปายไวล์คูลเล่อร์ ฯลฯ สไตล์การใช้ชีวิตของแต่ละคน มันห้ามใจกันยาก
ในทางโลก แต่ละคนล้วนแตกต่างกัน แต่ในทางธรรม ไม่มีใครแตกต่างกัน คนก็คือคน วงเวียนชีวิต เกิด แก่
เจ็บ ตาย เหมือนกันหมด
สิ่งที่ได้สัมผัสจากผู้คนที่เมียนมาร์ เมืองที่พุทธศาสนา
เจริญทางจิตใจมากกว่าวัตถุมงคล ศรัทรา ด้วยการนั่งสมาธิกับสวดมนต์ เราอาจจะลำบาก
กับสิ่งอำนวยความสะดวกที่ไม่ค่อยมีให้ ในที่พัก ในเวลาไปเที่ยว เวลาเดินทางไปไหว้พระ
แต่ก็ยังคงเห็นรอยยิ้ม หน้าตาที่มีความสุข ของผู้คนที่นี่ได้อย่างชัดเจน
เพราะสุขที่นี่ มันออกมาจากใจจริงๆ ชอบมากๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น